ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΤΜΟ ΤΟΥΕίμαι η κορυφήενός ουτοπικού βουνούπου λάμπει ασφαλώς.Ψυχή που πήρε σάρκακαι χειρονομεί γύρω απ’ την ανάσα.Είμαι φαλλόςσε ηλεκτρικά όνειραμε ποντίκια που τρώνε τα δάχτυλά μου.Ένας άνθρωπος μόνοςπου τσαλακώνει το μυαλό τουγια να σταματήσει τον πόνο.Ο κόσμος είναι παρωχημένοςκαι κουρασμένος.Βρίσκω λίγο σκοτάδι όπου μπορώσκυμμένος να κλάψω καιγράφω μονάχα για λίγους.