Ο Ζώρζ Μπερνανός, ευαισθητοποιώντας τον άνθρωπο για την γήινη πορεία του, αποκαλύπτει μια αιώνια αλήθεια, ότι σ’ αυτήν την ζωή μπορούν όλα να χαθούν ή όλα να κερδισθούν από τον ίδιο τον άνθρωπο, και αυτό είναι το μοναδικό μεγαλείο του ανθρώπου: να μπορεί να γίνει Θεός κατά Χάριν ή διάβολος από έπαρση. Εάν ο Σταυρός απομυθοποιεί κάθε μυθολογία επιτυχέστερα από ό,τι τα αυτοκίνητα και ο ηλεκτρισμός, εάν μας απαλλάσσει από πλάνες που τα φιλοσοφικά ρεύματα και οι Κοινωνικές Επιστήμες διαιωνίζουν επ’ αόριστον, δεν μπορούμε, τότε, να τον προσπεράσουμε αψήφιστα. Αντί να είναι, δια παντός, αναχρονιστική και ξεπερασμένη η Θρησκεία του Σταυρού, ο Γάλλος μυθιστοριογράφος εκφράζει, αντιθέτως, την ακλόνητη πεποίθησή του ότι, στην ολότητά της, είναι το ακριβό εκείνο μαργαριτάρι, που για να το αποκτήσουμε αξίζει τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, να θυσιάσουμε όλο μας τον περιούσιο.