Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΖΩΝΤΟΣ

Οι περισσότεροι απ’ αυτούς που μίλησαν για την ευτυχία, το έκαναν σαν να επρόκειτο για αρρώστια. Η καλοσύνη τρεφόταν πάντα από την κακία του κόσμου και του σώματος. Αποτίει φόρο τιμής στο κτήνος, στον δολοφόνο, στον απατεώνα, στον φανατικό, στα σκοτάδια που επιτρέπουν να λαμποκοπάει το φως της: όποιος ακολουθεί το δρόμο της, καταλήγει στο σπίτι του δράκου. Η κοινότοπη φρίκη που το παγκόσμιο θέαμα μας παρουσιάζει καθημερινά, κρύβει μιαν άλλη φρίκη, ακόμα πιο θλιβερή, αυτή του καθαυτό θεάματος που, τοποθετώντας τον θεατή μεταξύ παραίτησης και αγανάκτησης, τον κάνει να τρέμει στις τέσσερις γωνιές του σύμπαντος, χωρίς να εγκαταλείπει την πολυθρόνα της νοσηρής απόλαυσης. (. . .) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)