Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΑΒΔΗΡΩΝ

Τα Άβδηρα κατά την αρχαιότητα και μάλιστα κατά τους 5ο και 4ο αι. Π.Χ., δηλαδή κατά την κλασσική και μετακλασσική εποχή, ευρίσκοντο στο απώγειο της οικονομικής τους ευρωστίας και πολιτικής-στρατιωτικής ισχύος και δυνάμεως ή όπως έγραφε ο Διόδωρος ο Σικελιώτης «εν ταις δυνατωτάταις των επί Θράκης ‘πόλεων’». Παράλληά, όμως, υπήρξαν και μεγάλο πνευματικό κέντρο, φυτώριο, «παίδευμα» και σχολείο όλη της Ελλάδος, ισάξιο με αυτό των Αθηνών και της Ιωνίας, πνευματικός φάρος, με εμβέλεια και ακτινοβολία χωροχρονικά πανελλήνια.Για 200 περίπου χρόνια, τα Άβδηρα υπήρξαν φυτώριο, από το οποίο αναδείχθηκαν σπουδαίοι άνδρες, οι οποίοι ετίμησαν και αγλάισαν το πνευματικό στερέωμα της ιδιαίτερης πατρίδας, αλλά και κατηύγασαν και αλάμπρυναν και το πνευματικό πάνθεο ολόκληρης της Ελλάδας και ακόμη περισσότερο, και μάλιστα διαχρονικά, από την εποχή τους μέχρι σήμερα. Υπήρξαν η γη υψιπετών τιτάνων του πνεύματος και της ελληνικής εν γένει διανόησης, όπως των φιλοσόφων Λεύκιππου, Πρωταγόρα και Δημόκριτου, τους οποίους γνωρίζει και μελετά η παγκόσμια φιλοσοφία και επιστήμη της ατομικής φυσικής, του ελευθερόστομου Ανάξαρχου, του ιστορικού Εκαταίου, τον οποίο μελετούν και σήμερα όλοι οι «Αιγυπτιολόγοι», του μαθηματικού Βίωνα, των ποιητών Ανακρέοντα και Νικαίνετου, του μηχανικού Διοκλείδη, ως και του μεγάλου διπλωμάτη και πρεσβευτή της κλασσικής περιόδου Νυμφόδωρου.