Η ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ

Η ριζοσπαστική κοινωνική οικολογία προσπαθεί να δημιουργήσει ένα αποφασιστικό ρήγμα στο αδιαφανές πέπλο των δυϊσμών και της μεταφυσικής που διαχωρίζει την ανθρωπότητα από τη φύση: προσπαθεί να "ριζοσπαστικοποιήσει" τη φύση ή, ακριβέστερα, τις θεμελιώδεις αντιλήψεις μας για το φυσικό κόσμο.Η ριζοσπαστική κοινωνική οικολογία αψηφά απροκάλυπτα τη δυτική παράδοση για τη φύση, της οποίας είμαστε οι αμήχανοι κληρονόμοι. Για περισσότερο από δυο χιλιετίες η δυτική κοινωνία πρόβαλε σχεδόν απαράλλαχτα μια εικόνα του φυσικού κόσμου που είναι βαθύτατα αντιδραστική.Στα πλαίσια αυτής της απεικόνισης η φύση είναι "τυφλή", "βουβή", "σκληρή" και "φειδωλή" ή, για να χρησιμοποιήσουμε την ατυχή έκφραση του Μαρξ, ένα "βασίλειο της αναγκαιότητας" που αντιτάσσεται ακατάπαυστα στις ένθερμες προσπάθειες του ανθρώπου για αυτοπραγμάτωση και ελευθερία. Στην περίπτωση αυτή ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με μια εχθρική "ετερότητα" που επενεργεί πάνω του με πιεστικό εξαναγκασμό, εναντίον του οποίου πρέπει να αντιτάξει τις δικές του δυνάμεις του μόχθου και της πανουργίας. Η ιστορία παίρνει τη μορφή ενός προμηθεϊκού δράματος όπου ο άνθρωπος αψηφά ηρωικά έναν βάναυσα εχθρικό φυσικό κόσμο και αυτοεπιβεβαιώνεται πεισματικά εναντίον του.