'Η τέχνη πτεροφυεί εν οδύνη' μελετά τους τρόπους πρόσληψης του προραφαηλιτισμού, του συμβολισμού, της αρ νουβό, του ιμπρεσιονισμού και των μεταιμπρεσιονιστικών τάσεων, επικεντρώνοντας στα πεδία της τεχνοκριτικής και της θεωρίας της τέχνης στην Ελλάδα, κατά την περίοδο 1890-1910.