Η ΖΩΗ ΚΑΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ

Το άρωμα της περιπλάνησης. Κανείς κανέναν δεν ρωτά, ποτέ δεν λογαριάζειπώς είναι η πλάση τωρινή, το αύριο δεν χαράζει.Σήμερα πρέπει να σκεφτείς και να αποφασίσειςαν η ζωή που θες και ζεις σ' αφήνει ν' αγαπήσεις.Να νοιώσεις πόνο σουβλερό απ' του έρωτα τα βάθηστο φλιτζάνι του καφέ ας μείνει κατακάθι. Εσύ θα έχεις πια γευτεί το άρωμα εκείνοπου αγιάζει στόματα μοσχοβολάει σαν κρίνο.Μα αν πλανιέσαι άσκοπα, άνθρωπε, μες στο σκότο,τυφλός εσύ δεν θα μπορείς να δεις το ουράνιο τόξο.Τις υπερώιες φωνές εκεί που περιμένειςτους ήχους θα φαντάζεσαι, θα μένεις, θα ταράζεσαικαι δεν θα τις προσμένεις. Θα σου φωνάζουν βροντερά, θα σε χτυπάει ρίγος,θα λες συγνώμη, βρε ζωή, δεν πρόλαβα το σφρίγος.Μια αγκαλιά απάνεμη, μια ομορφιά ροδένιαπου απλώνει κι ευωδιάζεται μια γη παραμυθένια.Ίσα που πρόκανα να δω, ίσα να τη γνωρίσωμα δεν μπορώ ο αδύναμος να την ακολουθήσω.