Με τη βοήθεια σημαντικών φιλοσόφων, κυρίως του Ντιντερό και του Χέγκελ, ο Μπούκτσιν βλέπει την άνοδο του Πολιτισμού ως «δεύτερης φύσης», σε ένα ορθολογικό συνεχές εκτύλιξης δυνατοτήτων από την «πρώτη φύση», που μπορεί να εξελιχθεί σε μια ορθολογική «ελεύθερη φύση» αυτοοργάνωσης, ελευθερίας και συνεργασίας. Σ' αυτή την ομολογουμένως πρωτότυπη προσπάθεια, ο Μπούκτσιν πρέπει να αντιμετωπίσει τον «σχετικισμό» πολλών φιλοσοφικών τάσεων, και αυτό το έργο αναλαμβάνει το παρόν κείμενό του.