ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ (ΑΔΕΤΟ) ΑΝΑΤΥΠΩΣΗ Δ ΕΚΔΟΣΗΣ

Η Ελληνική γλώσσα ρέει μέσα στον χρόνο βουερός Κυκλοβόρος, Μαίανδρος λεπτοφυής, πλατύστερνος Νείλος, -το ίδιο ηρακλείτειο ποτάμι που "σκίδνησι και πάλιν συνάγει" των υδάτων τα συστήματα. Αυτή η αέναος ροή διασφαλίζει και τη διάρκεια μες στους αιώνες και την αλλαγή. Οι βαθιές τομές στη ζωή ενός έθνους ασφαλώς επηρεάζουν και την εξέλιξη της γλώσσας του, αλλά πάντως οι μεταβολές που οφείλονται σε πολιτικοκοινωνικές ανακατατάξεις γίνονται ορατές ύστερα από καιρό. Η γλώσσα δεν πανικοβάλλεται από τα κτυπήματα της Μοίρας. Εντούτοις η περιοδολόγηση της γλωσσικής μας ιστορίας, η κατάτμηση δηλαδή του εκτεταμένου πεδίου της έρευνας, είθισται να συστοιχείται με σημαντικά γεγονότα που καθόρισαν την πορεία του ελληνισμού. Έτσι και στο βιβλίο αυτό, που από τη φύση του αποστρέφεται τα πυροτεχνήματα των νεωτερισμών, ακολουθείται για λόγους πρακτικούς η πεπατημένη.Στην ιστορία λοιπόν της Ελληνικής διακρίνονται πέντε περίοδοι, αλλά με σύνορα ρευστά. Η πρώτη, η Αρχαιοελληνική, έχει την αρχή της στο έρεβος των αιώνων και την απόληξή της στον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου (323 π.Χ.). Η δεύτερη, η περίοδος της Κοινής, δικαιούται να διεκδικήσει και την εποχή του Ιουστινιανού (527-565 μ.Χ.). Η τρίτη περίοδος, η Βυζαντινή ή Μεσαιωνική εκτείνεται ως την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως (1453), η τέταρτη, η Μεταβυζαντινή ή πρώιμη Νεοελληνική, ως τις παραμονές της εθνικής παλιγγενεσίας και η πέμπτη, η κυρίως Νεοελληνική, ως τις ημέρες μας. Η τελευταία αυτή και αποσπά για λόγους ευνόητους τη μερίδα του λέοντος στην κατανομή των κεφαλαίων. Στα παραρτήματα εγκλωβίζονται θέματα που η επεκτατική τους προδιάθεση θα απειλούσε την ούτως ή άλλως συζητήσιμη συμμετρία του έργου. Στην παραμυθία του φιλομαθέστερου αναγνώστη, που θα δυσανασχετούσε με την αποσπασματική και συνοπτικότατη πραγμάτευση του υλικού, αποσκοπεί η σχετικώς εκτεταμένη βιβλιογραφία.