ΚΑΙΡΟΙ ΤΡΙΚΥΜΙΣΜΕΝΟΙ

Κάποιες φορές, ό υπεύθυνος μιας στήλης βρίσκεται στην ανάγκη να παίξει το ρόλο του διαιτητή. Είναι ή περίπτωση ακριβώς του υπογραφόμενου, καθώς δύο παρεμβάσεις αναγνωστών, σε οξύτατη αντίθεση μεταξύ τους (θεωρητική ευτυχώς), διατυπωμένη σ' αντίστοιχες επιστολές τους, τον κάνει να συλλογιστεί πώς ή διαφωνία τούτη, μπορεί καί να έχει έκταση γενικώτερη, κι ας μην εκφράζεται από όλους με τον γραπτό λόγο. Αδύνατο, λοιπόν να την παραβλέψουμε. Ιδού το θέμα: Εδώ καί δύο περίπου μήνες, είχα παραθέσει την άποψη αναγνώστη της στήλης της Τετάρτης, πού κατελόγιζε στον Γάλλο αρχηγό του υπαρξισμού Ζ. Π. Σάρτρ -ή κάλλιο στην κοσμοθεωρία του- έναν ανηθικισμό απόλυτο. Συγκεκριμένα ό επιστολογράφος υποστήριζε πώς για τον Σάρτρ δεν έχει σημασία αν μια ηλικιωμένη γυναίκα πού τη συναντάμε τυχαία στο δρόμο, τη βοηθήσουμε να περάσει ή της τσακίσουμε το κεφάλι. Ακολούθησε αμέσως μια επιστολή αναγνώστριας οργισμένης. Πρόκειται -τόνιζε- ή για αγνοία πέρα για πέρα της φιλοσοφίας του Σάρτρ ή για παρερμηνεία της. Από μέρος μου, είχα διατυπώσει στην αρχική επιφυλλίδα κάποιαν επιφύλαξη για το παράδειγμα πού πρόβαλε ό αναγνώστης, χωρίς καί να επιμείνω όμως, γιατί άλλο είταν τότε το θέμα μου. Τώρα βλέπω πώς το ζήτημα δεν μπορεί να μείνει εκκρεμές. Το γιατί θα το εξηγήσω αμέσως. (. . .) (Από την παρουσίαση του βιβίου)