ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΕΣ

Ο πειραματισμός στο χώρο των τεχνών δεν έχει εκτιμηθεί ιδιαίτερα στη χώρα μας. Για τους περισσότερους, το πειραματικό έργο ενέχει το στοιχείο της προχειρότητας κι αποτελεί μέρος μιας ανώριμης εκδήλωσης ή μιας αναξιόπιστης καλλιτεχνικής έκφρασης. Από την άλλη, η προχειρότητα ιδιοποιείται το ρόλο που της προσφέρουν, για να δώσει το όνομα του πειράματος σε οποιοδήποτε έργο δεν καταφέρνει να ολοκληρώσει ή να πραγματώσει μια άποψη. Παρ' όλ' αυτά το "πείραμα" έχει καταλάβει μια ιδιαίτερη θέση στο χώρο της παγκόσμιας τέχνης, όχι μόνο ως βοηθητικό στοιχείο μιας παραπέρα εξέλιξης αλλά και ως ανεξάρτητη άποψη κι έκφραση που προτείνει για κάποια περίοδο συγκεκριμένες λύσεις. Αν και δεν θεωρείται αυτόνομο καλλιτεχνικό κίνημα, όπως ο σουρεαλισμός, ο κυβισμός, η αφηρημένη τέχνη, το πείραμα μπορεί ν' αποτελεί ταυτόχρονα συστατικό διαφόρων κινημάτων. Συμβαίνει όμως και κάποιες φορές, η πειραματική τέχνη ή ο πειραματικός κινηματογράφος να συμπεριλαμβάνουν διαφορετικές απόψεις για την τέχνη ή διαφορετικά είδη τέχνης που ενώνονται κάτω από το κοινό στοιχείο του πειράματος. Στον κινηματογράφο, που είναι ο τομέας του άμεσου ενδιαφέροντός μας, το πειραματικό στοιχείο εμφανίζεται μαζί σχεδόν με τη γέννησή του ως μέσο επικοινωνίας, αν και την πιο ολοκληρωμένη του έκφραση τη συναντάμε στη δεκαετία του '20 με ονομασίες όπως: καθαρό σινεμά, σινεμά τέχνης, σινεμά αφηρημένης τέχνης, ρυθμικό σινεμά, μη εικονικό, πρωτοποριακό, σινεμά αβάν γκαρντ, καταραμένο, προσωπικό, ατομικό, ιδιωτικό, ανεξάρτητο, παράλληλο, περιθωριακό, μη εμπορικό, όροι που συνέχισαν να ακούγονται κι αργότερα στη δεκαετία του '60, ενώ παράλληλα προστέθηκαν κι άλλοι, όπως διαφορετικό σινεμά, πειραματικό, οπτικό, ελεύθερο, φεμινιστικό, επαναστατικό, εκτός συστήματος κ.λπ.