Το βιβλίο εξετάζει εκείνη την επαναστατική αλλαγή του δαρβινισμού που συνδέει και θεμελιώνει τις κοινωνικές και ανθρωπιστικές επιστήμες με τη βιολογική εξέλιξη. Η τεκμηριωμένη ή μερικές φορές αυθαίρετη αυτή επέκταση στην ηθική, στην αισθητική (από το χορό ως τη λογοτεχνική κριτική), στη γνωσιολογία και λογική, στην ερμηνεία της επιστημονικής ανάπτυξης έγινε αντικείμενο σφοδρών αντιπαραθέσεων και γόνιμων αναζητήσεων, οι οποίες αποτελούν μέρος της αφήγησης που επιχειρείται.