Ούτε εξομολόγηση, ούτε λιβελογράφημα, ούτε απολογισμός σεξουαλικών παρεκκλίσεων, αυτοί οι τέσσερις διάλογοι με τον Κορυντόν, τον ιατρό των ψυχών, παρουσιάζονται ως ένα δοκίμιο διαλεύκανσης του ευαίσθητου θέματος του Ουρανισμού -δοκίμιο που διατείνεται ότι «είναι ειλικρινές, χωρίς να είναι κυνικό και φυσικά χωρίς να είναι απλοϊκό».