ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ

Οι όροι με τους οποίους ο Μποντλέρ χαρακτήριζε το τι φέρνει η τέχνη ήταν: "σκιρτήματα συνείδησης" και "κύματα διαύγειας". Με τους ίδιους όρους, "soubresauts" και "odes" (σκιρτήματα και κύματα, άλλου είδους), είχαν χαρακτηρίσει οι πρώτοι σεξολόγοι τον οργασμό. Στη μία όσο στην άλλη περίπτωση, άλλωστε, η στιγμή και η αιωνιότητα συμπίπτουν, καθώς ενσωματωνόμαστε στο μεγάλο κοσμικό Όλον. Ανάλογη ενσωμάτωση προτείνουν επίσης οι θρησκείες και η φιλοσοφία. Αλλά, εκεί, χρειάζεται είτε πολλή ευαισθησία και καθόλου κριτική, για να εμπιστευθεί κανείς το μεταθανάτιο μέλλον του, είτε πολλή κριτική κι ελάχιστη ευαισθησία, για να μη βρεθεί από τους Στωικούς στους Βουδιστές, λ.χ., ή από τον Νίτσε στον Ντεριντά. Μόνο στην απόλαυση της σπουδαίας τέχνης (όσο και των σπουδαίων οργασμών) η σωστή δοσολογία απαιτεί, ισόρροπα, κριτική και ευαισθησία. Στόχος του βιβλίου είναι να δείξει ότι η πρόσβαση στις απολαύσεις της τέχνης δεν προϋποθέτει να εμπιστευτούμε την ιδιοφυΐα του καλλιτέχνη, την εξέλιξη των καλλιτεχνημάτων ή τις προτιμήσεις του κοινού, μολονότι ασχολείται με κάθε μία από αυτές τις εκδοχές, μα να εμπιστευτούμε τους εαυτούς μας -την ευαισθησία μας και την κριτική μας. Π. Μ.