ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΙ ΓΝΩΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΡΗΓΜΑΤΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΑ ΣΠΑΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΥΘΙΕΣ

Η γνωσιακή βελτίωση ή αυτοβελτίωση, αποτελούσε και αποτελεί εγγενές, αιτιοκρατικό, δομικό χαρακτηριστικό του ελλόγου όντος, που, εκυοφορείτο, επέπρωτο, δηλαδή, να εμφανισθεί στην μακρά διάρκεια και τελικά εμφανίσθηκε, ως γνήσιο τέκνο αυτού του, κατά πως θεωρούμε, αιτιοκρατικά δομημένου κόσμου μας. Το σημαντικό, στην προκείμενη περίπτωση, είναι ότι η γνωσιακή αυτή βελτίωση ή αυτοβελτίωση οδηγούσε και οδηγεί σε αντίστοιχη βελτίωση στην λήψη, τουλάχιστον γνωσιακά, όλο και καλύτερων αποφάσεων, οι οποίες, ενώ είναι αιτιοκρατικά προκαθορισμένες, οδηγούν σε αντίστοιχη βελτίωση και αύξηση των βαθμών ελευθερίας, που με την σειρά τους φαίνεται να σχετίζονται με μικρά θαύματα και εγκοπές στην αιτιοκρατική τάξη. Αυτή η συνολική σπειροειδής βελτίωση φαίνεται να οδηγεί σε αύξηση των εκδοχών ελεύθερης επιλογής, που παρ' όλ' αυτά, στο βαθύτερο και ουσιαστικότερό τους επίπεδο είναι αιτιακά προκαθορισμένες. Έτσι, ο κόσμος τούτος, παράγοντάς μας, μας επιτρέπει να πράττουμε , αφήνοντάς μας να παρεμβαίνουμε στην πορεία του, στα πλαίσια μίας ελεύθερης γνωσιακής βελτίωσης, που, παρά την χρήση του όρου "ελεύθερης", οφείλουμε να τονίσουμε ότι έχει αιτιοκρατικό χαρακτήρα. Κοντολογίς, ο θεμελιώδης ισχυρισμός στην προκείμενη περίπτωση είναι πως η ορθολογικότητα, έχοντας παραχθεί αιτιοκρατικά, συμβάλλει, με την σειρά της, μέσω αυτής της ελεύθερης γνωσιακής αυτοβελτίωσης, στην περαιτέρω διαμόρφωση της αιτιοκρατικής αλυσίδας.