ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΘΕΜΑΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΜΟΣ Ε

Ο Κικέρωνας (106-43 π.Χ.) υπήρξε αριστοτέχνης της ρητορικής. Με τα ψυχολογικά ρητορικά του ευρήματα άγγιξε το αίσθημα των ακροατών. Ως πολιτικός κατηγορήθηκε για την αστάθειά του. Δεν ήταν πραγματικός φιλόσοφος. Επηρεάστηκε απ' τον Πλάτωνα, τους Στωικούς και τον Επίκουρο. Κατέστησε τη λατινική γλώσσα μέσο αφηρημένης σκέψης. Με τις επιστολές του απευθυνόταν σε φίλους και συγγενείς του.Ο Τίτος Λίβιος (59 π.Χ.-17 μ.Χ.), που ονομάστηκε «Ρωμαίος Ηρόδοτος», ακολουθούσε την παράδοση της ελληνικής ιστοριογραφίας, αλλά πέτυχε την ολοκλήρωση της ρωμαϊκής χρονογραφίας. Έγραψε την ιστορία «απ' την κτίση της Ρώμης» όχι ως μέτοχος των γεγονότων, αλλά ως παρατηρητής,. Υπήρξε ο καλύτερος αντιπρόσωπος της Ιστοριογραφίας της περιόδου του Αυγούστου.Ο Πλίνιος ο νεότερος (62-114 μ.Χ.) υιοθετήθηκε απ' το θείο του Πλίνιο τον πρεσβύτερο, ο οποίος φρόντισε για τη μόρφωσή του. Στη ρητορική τέχνη μυήθηκε απ' το ρητοροδιδάσκαλο Κοϊντιλιανό και την ελληνική γλώσσα τη διδάχθηκε απ' το Νικήτα Σακέρδο. Έτσι διδάχθηκε ρητορική και φιλοσοφία. Όταν το 100 μ.Χ. έγινε ύπατος εκφώνησε ενώπιον της Συγκλήτου ευχαριστήριο λόγο προς τον Τραϊανό, τον «Πανηγυρικό» του, με τον οποίο εγκωμίαζε τα έργα του αυτοκράτορα Τραϊανού. Με τις «Επιστολές» του (σε 9 βιβλία) παρείχε πολύτιμες ειδήσεις για τα σύγχρονα πράγματα.Ο Σενέκας (4-65 μΧ) υπήρξε ο μεγαλύτερος μετά τον Κικέρωνα Λατίνος συγγραφέας φιλοσοφικών έργων. Τα πεζά συγγράμματά του ανήκαν στην πρακτική, ηθική φιλοσοφία. Ως φιλόσοφος ήταν οπαδός των Στωικών. Ως ποιητής έγραψε εννιά τραγωδίες που έχουν υποθέσεις παρμένες από Έλληνες τραγικούς. Επίσης έγραψε την «Αποκολοκύνθωση» που ήταν λίβελος για τον αυτοκράτορα Νέρωνα.