Ο <<Λευκός Πάνάς>> προέκυψε συμπληρωματικά, στον πασίγνωστο Μαύρο Πάνα, για να συνθέσει μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα - με την αποδοχή ότι όλα έχουν τη φωτεινή και σκοτεινή τους όψη. Ταυτόχρονα, όμως, προσβλέπει σε έναν <<διάλογο>> με το απρόβλεπτο, το ααπάντεχο και με την διάψευση των βεβαιοτήτων, όπως εικονοποείται στον σπανιότατο <<Μαύρο Κύκνο>>, που οδήγησε στην Θεωρία του Καρλ Πόππερ, και στη συνέχεια στο ομότιτλο βιβλίο του Τάλεμπ. Στο πλαίσιο της ενδεχομενικότητας, ο Λευκός Πάνας, όπως και ο <<Μαύρος Κύκνος>>, προτείνεται σαν ένα <<ολιθοπίθανο>> ενδεχόμενο, που διαρρηγνύει μια αλυσίδα πιθανών και συνηθισμένων γεγονότωων και ανατρέπει, προς το χείρονν ή βέλτιστον, τη δομή τους. Ειδικά ο <<Λεκός Πάνας>> αναδεικνύεται μετά την <<Δίκη>> που τον απαλλάσσει από τις κατηγορίες και τον καλεί να συνεργαστεί με τον άνθρωπο για την σωτηρία της Φύσης.