ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΩΝ ΞΕΡΙΖΩΜΕΝΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ (1913-1930)

Όταν, το Δεκέμβριο του 1930, η ΕΑΠ παρέδιδε τη σκυτάλη της προσφυγικής αποκατάστασης στην πολιτεία (Κυβέρνηση Βενιζέλου), ήταν σίγουρη για το μέλλον των εργασιών που η ίδια άρχισε και προώθησε.Το μέτρο της τωρινής επιτυχίας προοιωνιζόταν το μέτρο της μελλοντικής.Όλα έδειχναν ότι η πρόοδος θα συνεχιστεί.Αυτήν, ακριβώς, την αισιοδοξία για το μέλλον της Ελλάδας, εκφράζει και ο Μοργκεντάου (πρώτος Πρόεδρος της ΕΑΠ) στα δύο τελευταία κεφάλαια του βιβλίου του "Η αποστολή μου στην Αθήνα", όπως δείχνουν οι τίτλοι αυτών των κεφαλαίων:"Το μεγαλείο των Ελλήνων", "Προσβλέποντας στο μέλλον".Στο σημείο αυτό θα αναλύσομε, με στοιχεία από τις Εκθέσεις της ΕΑΠ, δύο από τις πιο πρωτοποριακές καινοτόμες δραστηριότητές της (1923-1930), οι οποίες δημιούργησαν, πράγματι, ευοίωνες προοπτικές για το μέλλον.Πρόκειται, από τη μία, για την άγνωστη, μέχρι τότε, μηχανική καλλιέργεια, η οποία έχει ανατρέψει την παραδοσιακή επιπεδική -Ησιόδεια- καλλιεργητική πρακτική. Από την άλλη, για την καλύτερη αξιοποίηση αυτής της δραστηριότητας, αναπτύσσεται και υλοποιείται ταυτόχρονα, η πρωτόγνωρη καινοτομία του αγροτικού κτηματολογίου, βάσει του οποίου καθιερώνεται η επιστημονική, αντικειμενική και αξιόπιστη καταγραφή - καταμέτρηση των υπό διανομή εκτάσεων. Η παλαιότερη εμπειρική ασαφής και πρόχειρη σχετική διαδικασία, περνά οριστικά στο παρελθόν.Είναι αυτονόητο ότι, από τις δύο αυτές καινοτομίες (μηχανική καλλιέργεια-αγροτικό κτηματολόγιο), η πρώτη οδηγεί στην εντυπωσιακή ποσοτική και ποιοτική παραγωγή αγροτικών προϊόντων, αλλά και στην εισαγωγή νέων καλλιεργειών και ποικιλιών. Η δεύτερη έχει βαθύτατο ηθικό νόημα, καθώς καλλιεργεί κλίμα αξιοπιστίας, αίσθημα ασφάλειας και συνθήκες μόνιμης προσήλωσης στο περιβάλλον της εγκατάστασης. Συμβάλλει δηλ., καθοριστικά, στη μετεξέλιξη της προσωρινής εγκατάστασης σε μόνιμη αποκατάσταση των αγροτών προσφύγων.