Μέρα γεμάτη θλίψη στη Γρανάδα κλαίνε και οι πέτρες της ακόμα σα βλέπουν να πεθαίνει στην κρεμάλα, γιατί δεν πρόδωσε, η όμορφη Μαριάννα. Στην κάμαρά της καθισμένη η Μαριαννίτα λέει κι όλο λέει με το μυαλό της: «Αν μ' έβλεπε ο Πεντρόσα να κεντώ της λευτεριάς το λάβαρο...»