Στα «Πορτοκάλια» ίσως βρει κάποιος αυτό που θα ήθελε να ζήσει. Στην «Αποθήκη» μέρος από τον εαυτό του και τον τρόπο που μαζεύουμε-μαζεύουμε πράγματα. Στη «Φλογέρα» τη μοναξιά της μεγαλούπολης. Στα «Καλλυντικά» μια γυναίκα που, σε πείσμα της ζωής που δεν της πηγαίνει καθόλου ρολόι, δεν το βάζει κάτω. Στο «Πάσχα» τον συγγραφέα και τα διλήμματά του. Συχνά στις είκοσι μία αυτές ιστορίες, η συγγραφέας αισθάνεται την ανάγκη να εκφράσει ανθρώπους που έχουν παιδευτεί πολύ και να τους ακολουθήσει ως το τέλος. Δεν λείπουν οι σκέψεις των ηρώων για το σημερινό κοινωνικό-οικονομικό γίγνεσθαι, αλλά και για κόσμους μακρινούς και ιδιότυπους. Με κείμενα μικρά, η συγγραφέας καταφέρνει, στον σημερινό γρήγορο κόσμο, να επικοινωνήσει με τρόπο αποτελεσματικό και άμεσο με τον αναγνώστη.