ΜΑΘΕΤΕ ΟΡΕΙΒΑΣΙΑ

«‘Από τον 17ο αιώνα ο άνθρωπος άρχισε να κατανικά το φυσικό του φόβο για το Βουνό, με λίγα λόγια να στρέφεται στις ρίζες του, αψηφώντας τις προλήψεις και δεισιδαιμονίες που επικρατούσαν την εποχή αυτή. Έτσι στην αρχή ανέβηκε σε μικρούς λόφους, ύστερα σε μεγαλύτερους μέχρι που έκανε επιστήμη την ορειβασία και κατέκτησε τη «στέγη του κόσμου », το Έβερεστ, το 1953. Η κατάκτηση ενός Βουνού δεν περιορίζεται σε μια απλή επιτυχία για να φτάσει στην κορυφή του νικώντας τα άγρια στοιχεία της φύσης. Παράλληλα η κατάκτηση χαρίζει την καταξίωση της ύπαρξης του, γιατί αισθάνεται να επιβεβαιώνονται μέσα του οι δυνάμεις του . Άλλα συναισθήματα που δοκιμάζει είναι η απόλαυση στιγμών ανείπωτης ομορφιάς ενός τοπίου, ένα αίσθημα αγάπης και συμφιλίωσης με όλα τα στοιχεία της δημιουργίας, αλλά και με όλους τους ανθρώπους. Αγαπά το Βουνό, το χιόνι, τον πάγο, τον κίνδυνο, αλλά και κάθε συνάνθρωπό του ανεξάρτητα από φυλετικές, εθνικές, θρησκευτικές ή πολιτικές διακρίσεις. Απ ' τις κορφές του κόσμου Βλέπει ενωμένο το ανθρώπινο γένος και αισθάνεται ειρήνη και αγάπη για όλους. Σήμερα οι περισσότεροι κάτοικοι των μεγάλων αστικών κέντρων έχουν μια υπερβολική τάση αγάπης, ανακάλυψης, εξερεύνησης, αλλά και κατάκτησης των βουνών. Ο καθένας πάντα με το δικό του τρόπο. Άλλοι ξεκινούν να γνωρίσουν τα δάση, τα λιβάδια, κατασκηνώνοντας δίπλα σ ' αυτά ή διανυχτερεύοντας σε καταφύγια, περνώντας με τα φιλικά τους πρόσωπα μερικές ξένοιαστες μέρες, μακριά απ ' το άγχος, την καταπίεση και το ρυθμό των πόλεων. Έτσι το Βουνό άρχισε να γίνεται σιγά-σιγά ένας πόλος έλξης, ένα σημείο επαφής με τις ρίζες του. Άλλοι πάλι ξεκινούν για μια ευχάριστη περιπέτεια, να το γνωρίσουν, να το κατακτήσουν. Μα, πώς; Φυσικά ανεβαίνοντας με κάθε είδους τρόπο μέχρι την κορυφή του. Κάνοντας σύμφωνα με τη θέλησή τους και τις δυνάμεις τους ορειβασία ή αλπινισμό. Ξεκινούν απ' την απλή Ορεινή πεζοπορία και φτάνουν στη σκληρή και δύσκολη ορειβασία, κατόπιν στην αναρρίχηση σε βράχους και πάγους και τέλος στον αλπινισμό.