ΜΑΤΩΜΕΝΟΣ ΓΑΜΟΣ

Τρίτη πράξη.Απόσπασμα από την εικόνα 1 ΛΕΟΝΑΡΔΟΤι γυαλιά μου καρφώνονται μέσα στη γλώσσα! Γιατί θέλησα να σε ξεχάσω, και σήκωσα πέτρινο τοίχο ανάμεσα στο σπίτι σου και στο δικό μου. Αλήθεια είναι. Δεν το θυμάσαι;Κι όταν σε είδα από μακριά,έριξα άμμο στα μάτια μου. Μα καβαλούσα τ άλογο και τ άλογο μ έφερνε στην πόρτα σου.Μ ασημένιες καρφίτσεςτο αίμα μου έγινε μαύρο,και τ όνειρο γέμιζε το κορμί μου χορτάρι πικρό. Δεν είμαι γω κείνος που φταίει, της γης είναι το φταίξιμοκαι της ευωδιάς που βγαίνειαπό τα στήθια και τις πλεξούδες σου. ΝΥΦΗΑχ, τι τρελή! Δεν θέλωμαζί σου κρεβάτι, ούτε και δείπνο,κι όμως, δεν είναι της μέρας στιγμή που να μη θέλω να μαι μαζί σου? γιατί με σέρνεις και πάω,και μου λες να γυρίσω και σ ακολουθώ,σαν λυγισμένο χορτάρι στον άνεμο.Παράτησα έναν άντρακι όλο το σόι τουστη μέση του γάμου,με φορεμένο στεφάνι.Όμως εσύ θα πληρώσεις,και δε θέλω.Aφησέ με μόνη! Φύγε!Δεν είναι κανείς να σε σώσει.