ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

ΕΝΑΣ ΕΝΣΑΡΚΩΜΕΝΟΣ ΘΕΟΣ «Οι μάντεις είχαν προαναγγείλει τη γέννησή μου. Γεννήθηκα στο τέλος του αστερισμού του Κριού, και όταν θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου θα αντικαταστήσω τον Μεγάλο Θεό, τον 'Αμμωνα Δία στη λατρεία του. Οι ποιητές ύμνησαν τα κατορθώματά μου. Η δύναμη και η ανδρεία μου ήταν αξεπέραστες. Οι θεοί με βοήθησαν τόσο πολύ να εκπληρώσω τους σκοπούς μου όσο κανένα άλλον. Οι λαοί τριών ηπείρων υποτάχτηκαν στη θέλησή μου. Η ζωή και ο θάνατος για μένα έχασαν την άξια τους. Κανένας δεν κατέλυσε γρηγορότερα από μένα μία απέραντη αυτοκρατορία, ούτε έδωσε περισσότερες μάχες, ούτε ίδρυσε περισσότερες πόλεις. Κανένας δεν υπόταξε περισσότερα έθνη από μένα. Δεν νικήθηκα ποτέ και από κανέναν, εκτός από τον εαυτόν μου. Πήγα στον κόσμο των θεών μαζί με τον Αχιλλέα, τον Ηρακλή και τον Διόνυσο. Λιβάνι έκαψαν στους βωμούς μου. Στρατιές αμέτρητες οι θαυμαστές μου. Το παράδειγμα μου θα μείνει αξέχαστο και αξεπέραστο στους αιώνες. Και όταν η βασιλεία του 'Αμμωνα Δία σβήσει και το σκοτάδι καλύψει τους ναούς της Αιγύπτου, τότε η καταγωγή και η φύση μου θα παραμείνουν αιώνιο αίνιγμα για το ανθρώπινο πνεύμα». (Από το βιβλίο του Γάλλου ακαδημαϊκού Maurice Druon, «Alexandre le Grand ou le Roman d' un Dieu», Paris 1958, που προτείνει να στηθεί πάνω στον τάφο του Αλέξανδρου αν κάποτε βρεθεί ο τάφος μια επιτύμβια στήλη με το παραπάνω κείμενο).