Ο ΜΕΝΩΝ είναι ένας διάλογος που κατέχει θέση-κλειδί μέσα στο σύνολο του πλατωνικού έργου. Βρίσκεται στο όριο της μετάβασης από την πρώιμη, καθαρώς <<σωκρατική>> φάση του συγγραφέα, προς τη μεσαία, πιο <<ώριμη>> περίοδό του, κατά την οποία εκείνος εμφανίζεται να εγκαταλείπει τους περιορισμούς της καθαρά ελεγκτικής μεθοδολογίας, την οποία εφάρμοζε στις συζητήσεις του ο Σωκράτης, και να ξανοίγεται προς τη διατύπωση των δικών του, πρωτ΄΄οτυπων και επαναστατικών θεωριών, οι οποίες έκτοτε θεωρούνται ότι συγκροτούν τον πυρήνα αυτού που αναγνωρίζεται ευρύτερα ως πλατωνική φιλοσοφία.