ΜΕΤΑ ΑΙΔΟΥΣ ΚΑΙ ΕΥΛΑΒΕΙΑΣ

Τα ζητήματα της θείας Λατρείας συχνά απασχολούν τους ανθρώπους, κληρικούς και λαϊκούς, οι οποίοι άλλοτε με διάθεση αγάπης και ενίοτε με αρνητική προδιάθεση ασχολούνται με ζητήματα που άπτονται της λειτουργικής ζωής, των τελετουργικών δρωμένων, ακόμα και της αισθητικής της Λατρείας ή της ευταξίας της, όπως βέβαια την εννοούν και την κατανοούν κατά την υποκειμενική τους αντίληψη. Αναμφίβολα η Λατρεία μας είναι ένα ζωντανό στοιχείο της εκκλησιαστικής μας πραγματικότητας και ζωής, όταν όμως ξεκοπεί από την ιστορική της ρίζα, παρουσιάζει κενά και άγνωστα πεδία, που χρήζουν έρευνας και μελέτης των πηγών για να κατανοηθεί σωστά ό,τι έμεινε από το ιστορικό παρελθόν και ό,τι προστέθηκε ως επιπλέον στοιχείο λόγω της παρόδου των αιώνων. Όμως το όλο οικοδόμημα της Λατρείας μας έχει και όλα εκείνα τα στοιχεία που δημιουργούν τις συνθήκες και τις προϋποθέσεις της μόρφωσης όχι μόνο κατά Θεόν, αλλά και κατ' άνθρωπον, γιατί πραγματικά λειτουργεί ως ένα μεγάλο σχολείο που διδάσκει αενάως, αιώνες τώρα, ποίηση, γλώσσα, κάλλος, μουσική, αρχιτεκτονική, ζωγραφική, αισθητική και ομορφιά, που κατακλύζει όλες τις αισθήσεις του πιστού και τον κάνει μέτοχο αυτής της θείας ομορφιάς, συμβάλλοντας έτσι στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του, της προσωπικότητάς του, και τον μυεί στην ευταξία του ουρανού.