ΜΕΤΑΞΥ ΔΥΟ ΑΙΩΝΩΝ

Ο τίτλος του βιβλίου «Μεταξύ δύο αιώνων» εκφράζει δύο πραγματικότητες. Η μία είναι ότι πράγματι βρισκόμαστε στο μεταίχμιο μεταξύ του εικοστού (20ού) και εικοστού πρώτου (21ου) αιώνος, αφού το έτος 2000 είναι το τελευταίο έτος του εικοστού αιώνος και μέσα στον αιώνα αυτόν που έρχεται, αργά ή γρήγορα, και αυτό εξαρτάται από την Πρόνοια του Θεού, θα γίνη η απόθεση του σκηνώματός μας και θα ανατείλη μια άλλη ζωή, που τώρα είναι άγνωστη σε μάς. Η άλλη πραγματικότητα είναι ότι ζούμε στο μεταίχμιο μεταξύ της βιολογικής και της μελλούσης ζωής. Είναι γνωστόν ότι οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας ονομάζουν την παρούσα ζωή παρόντα αιώνα και την άλλη ζωή μέλλοντα αιώνα. Και μάλιστα ο Μ. Βασίλειος γράφει ότι στον άνθρωπο δόθηκε Νόμος ώστε την «εν ουρανοίς ευταξίαν σκιαγραφείν επί της γής». Ο άνθρωπος όχι μόνον πρέπει να βλέπη προς τον μέλλοντα αιώνα, αλλά να συντονίζη την επίγεια ζωή με την ατμόσφαιρα της αιωνίου ζωής. Επομένως, όχι μόνον το έτος που διερχόμαστε, αλλά και ολόκληρη η ζωή μας πρέπει να κινήται και να εμπνέεται από την αίσθηση της παρουσίας μας μεταξύ των δύο αιώνων. Η ζωή μας εμπνέεται από την ζωή του μέλλοντος αιώνος, αλλά και οδηγούμαστε με νοσταλγία προς αυτήν. Ζούμε τώρα σε τόπο εξορίας και νοσταλγούμε την ποθεινή πατρίδα, την οποία μέσα στην Εκκλησία γευόμαστε από τώρα αμυδρώς. Όλα τα κείμενα του βιβλίου αυτού, καίτοι εγράφησαν από διαφορετική αιτία και αφορμή, εν τούτοις κινούνται μέσα στην ορθόδοξη εσχατολογία, σύμφωνα με την οποία τα έσχατα είναι ως τα πρώτα, δηλαδή όπως η προπτωτική κατάσταση και ακόμη υψηλότερα, αλλά συγχρόνως τα παρόντα είναι εμποτισμένα από την ενανθρώπηση του Χριστού, που είναι η είσδυση των εσχάτων μέσα στην ιστορία, καθώς επίσης και τα έσχατα της Βασιλείας του Θεού είναι τροφή αλλά και πείνα, πλησμονή αλλά και ακόρεστη δίψα, ανάπαυση αλλά και ασίγαστη ορμή. ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ