ΜΗ ΜΟΥ ΑΠΤΟΥ

Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗΣ ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ Καμμία μορφή της Καινής Διαθήκης, πλην βεβαίως του Ιησού και της Θεοτόκου, δεν υπήρξε τόσο ισχυρός πόλος έλξης για τους ποιητές όσο η μορφή της Μαρίας της Μαγδαληνής. Και καμμιάς άλλης μορφής της Καινής Διαθήκης η ιστορία δεν παραποιήθηκε τόσο όσο η δική της. Μείζονες, ελάσσονες και ασήμαντοι ποιητές βρίσκουν στο πρόσωπο της Μαγδαληνής στοιχεία πρόσφορα για την έκφραση ορισμένων βασικών συναισθημάτων τους και, όταν δεν τα βρίσκουν, τα εφευρίσκουν. Φανερό είναι ότι η πρόσληψη της εικόνας της Μαγδαληνής στον δυτικό κόσμο (αλλά και στον ορθόδοξο, ώς ένα βαθμό, έπειτα από ένα χρονικό σημείο) έχει να κάνει περισσότερο με ηθικές κατηγορίες και λιγότερο με πνευματικά μεγέθη. Δεν ήταν δύσκολο για τη δυτικοχριστιανική προοπτική να υποπέσει στο λάθος της σύγχυσης των προσώπων και να μετατρέψει τη Μαγδαληνή των Ευαγγελίων σε πρόσωπο ανήθικο πυ επανήλθε στον ορθό βίο.