Ο Adoro κατασκευάζει τη "μορφή" του Φιλοσοφικού Δοκιμίου, τοοποίο χαρακτηρίζει, ενάντια στους καρτεσιανούς κανόνες τηςθετικιστικής επιστημολογίας και τους νόμους της φιλοσοφίας τηςπρωταρχής, ως "μεταποιητικό", "υπερ-ερμηνευτικό","αντιμεθοδικό", "αντισυστηματικό", "υλιστικό", "συναφειακό","καιροσκοπικό" και "αιρετικό" είδος λόγου. Ο αναγνώστης βρίσκειεδώ την λογο-τεχνική του προκατανόηση, προκειμένου να ερευνήσεικατά πόσον η αλυσίδα των αποσπασμάτων του βιβλίου γύρω από τονπαραδοσιακό, ηθικό τύπο της Τέχνης Βίου μπορεί να κατανοηθείκαι να κριθεί στο "περιεχόμενο" της αλήθειας του.