Ο αρχιτεκτονικός μοντερνισμός και ειδικά το μοντέρνο κίνημα των δεκαετιών '20 και '30, είχε ως «γενετικό» χαρακτηριστικό την πυκνή αντιστοιχία εφαρμογής και διδασκαλίας της αρχιτεκτονικής. Οι εκπρόσωποί του φρόντισαν να θεωρητικοποιήσουν τις εφαρμογές τους, τους έδωσαν ιδεολογικό περιεχόμενα και νόημα, τις ανήγαγαν σε θεωρία και διδασκαλία. Οι πτυχές του μοντερνισμού που σχετίζονται με την αρχιτεκτονική εκπαίδευση έχουν πολλαπλό ενδιαφέρον. 21 αρχιτέκτονες συναντήθηκαν για να διερευνήσουν τις πολυποίκιλες σχέσεις ανάμεσα στις θεωρητικές ή εφαρμοσμένες εκφάνσεις του αρχιτεκτονικού μοντερνισμού αφενός και στην αρχιτεκτονική εκπαίδευση αφετέρου.