ΜΠΕΡΤΟΛ ΜΠΡΕΧΤ

Υπάρχει ο ταριχευμένος Μπρεχτ και ο δολοφονημένος Μπρεχτ. Αυτή η ένταση αντλεί την νομιμότητάτης από την προσέγγιση του ίδιου του Μπρεχτ ο οποίος δεν σταμάτησε να εξυψώνει τον μαρξισμό ως την μόνη πιθανή βάση για έναν σύγχρονο συγγραφέα που νοιάζεται για την αποτελεσματικότητα. Είναι λοιπόν ο ίδιος που σέρνει αυτόν τον δούρειο ίππο στο πεδίο της αισθητικής, ένα τέχνασμα που θα στραφεί εναντίον του την ώρα της αμφιβολίας: η νίκη με τη βοήθεια ξένων δυνάμεων διαρκεί μονάχα για μια ανάσα. Μόλις αφοπλιστεί η παγίδα, ο χθεσινός νικητής βλέπει τον εαυτό του με το κύρος ενός θαυματοποιού, ενός θαυματοποιού χωρίς μάσκα. Η υπερβολή λοιπόν δεν προκαλεί έκπληξη, είναι η ίδια η προβλέψιμη συνέπεια: ο μαρξισμός, που στρέφεται αναπόφευκτα προς το ζήτημα του μέλλοντος, μπορεί να παράγει μόνο πίστη ή απελπισία. Ο Μπρεχτ παρασύρεται από αυτή την κίνηση σαν σε τρενάκι του λούνα παρκ.