ΝΕΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΣΦΑΤΟ ΣΕΙΣΜΟ (ΔΙΓΛΩΣΣΟ)

Αυτά τα ποιήματα μου τα ενέπνευσε ο αείμνηστος Γιώργος Μιχαλόπουλος, ο οποίος μου δίδαξε την ελληνική γλώσσα το 1979 και το 1980. Συναντιόμασταν μία φορά την εβδομάδα στο διαμέρισμά του στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, όπου συζητούσαμε για λογοτεχνία και πίναμε καφέ. Εκείνη την εποχή ο Γιώργος ήταν συνταξιούχος. Χρημάτισε δάσκαλος και εν συνεχεία διευθυντής δημοτικού σχολείου στην Ηράκλεια Σερρών, στην Έδεσσα. Κατόπιν διορίστηκε στο Πειραματικό του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Απολύθηκε από τη χούντα, και με τη μεταπολίτευση επανήλθε στην εκπαίδευση και εργάστηκε στο Κολλέγιο Ανατολία. Μόλις επέστρεψα στον Καναδά, άρχισα να αλληλογραφώ με τον Γιώργο Μιχαλόπουλο. Τώρα, τριάντα χρόνια μετά, έχω μεταφέρει το κλίμα αυτών των επιστολών σε είκοσι ποιήματα. Όπως επισημαίνει η ανιψιά του: "Ο Γιώργος Μιχαλόπουλος ήταν εξαιρετικός φιλόλογος και παιδαγωγός. Άνθρωπος κεφάτος, με αίσθηση του χιούμορ. Οι μαθητές του τον αγαπούσαν, παρακολουθούσε με αμείωτο ενδιαφέρον τη ζωή τους και την εξέλιξή τους". Ήμουν κι εγώ ένας από αυτούς τους μαθητές. Ο Γιώργος γεννήθηκε στα περίχωρα της Σμύρνης και ήρθε στην Ελλάδα μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922. Προσωπικές δυσκολίες και πολιτικές αναταράξεις ποτέ δεν έκαμψαν το φρόνημά του. Η ζωή του διαπνεόταν από πνεύμα αντίστασης κι ελπίδας. Τα ποιήματα που ακολουθούν είναι εμπνευσμένα από αυτά τα χαρακτηριστικά του γνωρίσματα.