Ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΗΡΩΑΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

Για ένα ακόμη απόγευμα η πραγματικότητα είχε διαρραγεί, βίαια εκραγεί για μένα και είχα μείνει να χτίζω ανεμόμυλους, κάστρα που θα γκρεμίζονταν το αμέσως επόμενο πρωινό, με τη φαντασία μου...Εκατοντάδες, χιλιάδες λέξεις ξεχύθηκαν από μέσα μου σαν λάβα καυτή απειλώντας να κάψουν και μένα τον ίδιο. Η ιστορία γράφτηκε σαν το νεράκι, και αφορμή ήταν ένας καταραμένος, διαρκώς μεταβαλλόμενος πίνακας. Η πραγματικότητα έγινε εφιάλτης. Ή μήπως ο εφιάλτης είναι ήδη πραγματικότητα; Μια προφητεία προ των πυλών; Ποια είναι τα όρια της λογικής; Έχει σύνορα η φαντασία; Πώς σχετίζονται ο Κώστας Κ. και η αγαπημένη του Ίρις με τις μυστηριώδεις εξαφανίσεις παιδιών; Ποιος ο ρόλος του γκροτέσκου πίνακα και της σκοτεινής Μορφής που διαρκώς παρούσα τυλίγει με τον μανδύα της μια ολόκληρη χώρα; Προμηνύουν ή μήπως πυροδοτούν τις ραγδαίες εξελίξεις, τις απανωτές ψυχολογικές, κοινωνικές και πολιτικές εκρήξεις;...θα φτάσω μέχρι τέλους, θα φτάσω. Όποιο και αν είναι αυτό το τέλος. Θα σας διηγηθώ το τέλος, νιώθω ότι ήμουν εκεί, στις ζοφερές εσχατιές της ανθρώπινης ψυχής, μα και στις φωτεινές χαραμάδες που λέγονται αχτίδες ζωής.