Ο ΑΝΕΣΤΟΣ ΓΥΡΕΥΕΙ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ

Η διηγηματογραφία του Σωτήρη Πατατζή διαγράφει δύο βασικές τροχιές και δύο αντίθετες κατευθύνσεις: τη στράτευση και την απόσυρση, την πολιτικοποίηση και την ιδιώτευση, τα συλλογικά οράματα και τις ατομικές αγωνίες. Σε τούτο το εκκρεμές της μεταπολεμικής πεζογραφίας, ο ίδιος ξεκινά τη διαδρομή του από τον πόλο της ιδεολογικής υπερφόρτισης (Ματωμένα Χρόνια, 1946), για να κλείσει τον κύκλο του στον πόλο της μοναξιάς και της αγωνίας (Στο Χάος…, 1980). Κι είναι αυτή η τροχιά στην ολοκληρωμένη διαδρομή της που του κόστισε εκατέρωθεν του ιδεολογικού και κομματικού εκκρεμούς σε προβολή και αποδοχή, που εμπόδισε την αναγνώριση ενός σπουδαίου έργου και τελικά προετοίμασε την κατάσταση της σημερινής αφάνειας.Ο Σωτήρης Πατατζής γεννήθηκε στη Μεσσήνη Μεσσηνίας (Νησί) το 1914. Ήταν το τρίτο από τα τέσσερα παιδιά του Κωνσταντίνου Πατατζή, αξιωματικού της Χωροφυλακής, και της Όλγας. Σε ηλικία έξι ετών έμεινε ορφανός από πατέρα και μεγάλωσε με πολλές στερήσεις. Τελειώνοντας το γυμνάσιο στην Καλαμάτα πέτυχε την εισαγωγή του στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά για οικονομικούς λόγους αναγκάστηκε να διακόψει. Φοίτησε στο Γαλλικό Ινστιτούτο λαμβάνοντας το πτυχίο Cour Supérieure για τη διδασκαλία της γαλλικής γλώσσας. Έδωσε εξετάσεις στη σχολή Χωροφυλακής και στη διάρκεια της Κατοχής τοποθετήθηκε Ενωμοτάρχης στην περιοχή της Λιβαδειάς. Το 1943 εγκατέλειψε τη θέση του μαζί με συναδέλφους του, για να ενταχθούν στις τάξεις του ΕΑΜ Μεσσηνίας. Μετά την απελευθέρωση εγκαταστάθηκε στην Αθήνα όπου έζησε το υπόλοιπο της ζωής του, παντρεμένος με τη Σάσα Τσάλα. Εργάστηκε στο ταμείο της Λέσχης Βρετανών αξιωματικών και ως δημοσιογράφος και κριτικός θεάτρου σε περιοδικά και εφημερίδες. Ασχολήθηκε με τη μετάφραση ξένης λογοτεχνίας και με τη συγγραφή θεατρικών έργων που παρουσιάστηκαν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το 1982 προσβλήθηκε από πολλαπλά εγκεφαλικά επεισόδια. Πέθανε στις 7 Ιουνίου 1991.