Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΑΠΕΙΡΟΥ ΧΩΡΟΥ

Ευκλείδης: μια μυστηριώδης προσωπικότητα. Ελάχιστα γνωρίζουμε γι αυτόν, ωστόσο μέσα από τα «Στοιχεία»-το αθάνατο έργο του αποκαλύπτεται η παντοδύναμη μορφή του: ο μεγάλος μαχητής, η ξεκάθαρη φωνή, το μέρος του δράματος όπου τα αντίθετα είναι για πάντα χωρισμένα, αλλά και πάλι άρρηκτα ενωμένα, συνεπή στην αίσθηση του συνεχούς. Επί δύο χιλιετίες, η Γεωμετρία του Ευκλείδη παραμένει μνημείο ακατάρριπτο, όμως στα τέλη του 18ου αιώνα αρχίζουν να εμφανίζονται τα πρώτα σημεία «παραμόρφωσης». Ο Γκάους, ο Μπολιάι, ο Λομπατσέφσκι, ο Πουανκαρέ, ο Κλάιν-οι μαθηματικοί επαναστάτες της εποχής-«στέκονται στους ώμους» του Ευκλείδη και οραματίζονται νέες διαστάσεις στο χώρο, νέες Γεωμετρίες. Η Ευκλείδεια Γεωμετρία γίνεται το χαϊδεμένο παιδί μιας οικογένειας, που το περιβάλλει η πιο παράξενη ομάδα συγγενών: η στοργική, διαχυτική Ελλειπτική Γεωμετρία η σκοτεινή, συνοφρυωμένη Υπερβολική Γεωμετρία η διαυγής, σοφή Προβολική Γεωμετρία...και, με το πέρασμα του χρόνου, οι ανισόρροπες, πολύπλοκες Γεωμετρίες των πολλών διαστάσεων. Πέρα από τα Μαθηματικά, η μη-Ευκλείδεια Γεωμετρία σημαίνει επανάσταση στη σκέψη. Όσο αλλόκοτες κι αν φαντάζουν οι νέες φιλοσοφικές θεωρίες που προκύπτουν από αυτές.