Ο ΔΑΚΤΥΛΟΓΡΑΦΟΣ

Στα τέλη της δεκαετίας του ’30 ο Άρης, ένας νεαρός δακτυλογράφος, μαζεύει χρήματα για να εκδώσει το πρώτο του μυθιστόρημα. Επί ώρες στέκεται πάνω από τη γραφομηχανή, σε μία αποπνικτική εργασιακή ατμόσφαιρα, με μόνο όνειρο την κυκλοφορία του πρώτου του έργου. Το όνειρο της καταξίωσης στον χώρο των γραμμάτων και δη της λογοτεχνίας κινητοποιεί την επιθυμία του για γρήγορη ευόδωση των προσδοκιών, γεγονός το οποίο θα τον φέρει αντιμέτωπο με την ατομική και συλλογική ηθική. Όντας περιορισμένος στα κοινωνικά πρότυπα της εποχής, αδυνατεί να διαπιστώσει τα όρια του ονείρου και της τραγωδίας που συνεπάγεται η παραβίασή τους. Μπλεγμένος σε μία ατέρμονη εναλλαγή ευθυνών, καταπατά κάθε έννοια ηθικής αρχής με μόνιμη σκέψη την καταξίωση στα φώτα της δημοσιότητας. Θα διαπιστώσει, με τρόπο δραματικό, πως οι επιθυμίες δεν ταυτίζονται με τις δυνατότητες εκπλήρωσης και οι προσωπικές φιλοδοξίες δεν ακολουθούν το νήμα της ιστορίας, που δεν γράφηκε ακόμη.