Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΥ ΑΙΩΝΑ ΤΗΣ ΙΣΠΑΝΙΑΣ

Παρά τις αρνητικές προϋποθέσεις (γεωγραφικές, ιδεολογικές και ιστορικές), ο ελληνικός κόσμος δεν απουσιάζει από την ισπανική γραμματεία, όσο πιστεύεται γενικά, κατά την κρίσιμη περίοδο μεταξύ του τέλους του Μεσαίωνα και του τέλους σχεδόν του 17ου αιώνα. Μερικές φορές βέβαια η παρουσία αυτή ήταν έμμεση• συχνότερα μάλιστα ήταν και υποτονική και υποβαθμισμένη. Ωστόσο κάποιες όψεις της ζωής του ελληνικού λαού βρήκαν κι αυτές τη θέση τους σε αρκετά έργα της εποχής εκείνης, ιδιαίτερα στα αυτοβιογραφικά και τα ταξιδιωτικά. Τα δείγματα αυτά αποτελούν μάλλον και την πιο προκλητική πλευρά του ζητήματος: ότι δηλαδή οι αναφορές στους Έλληνες όσο αχνές και διάσπαρτες κι αν είναι, εντοπίζονται κυρίως στα κείμενα που δεν συνιστούσαν εντελώς φανταστικές και εξωπραγματικές συνθέσεις (που είναι κι αυτές ποσοτικά υπολογίσιμες), αλλά αποτυπώσεις ατομικών εμπειριών και πραγματικών καταστάσεων. Και από την άποψη αυτή παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, επειδή για αρκετά από τα αναφερόμενα στα έργα αυτά πρόσωπα και πράγματα της ελληνικής Ανατολής οι διαθέσιμες αρχειακές πηγές είναι είτε εξαιρετικά λακωνικές είτε και εντελώς σιωπηλές.