Ο ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΕΝΤΕ ΠΕΖΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ

Ένα βράδυ, η ψυχή του πόθησε να αποδώσει την εικόνα της "Χαράς που κρατά για μια στιγμή". Και άρχισε να γυρνά όλο τον κόσμο για να βρει μπρούντζο. Γιατί μόνο σε μπρούντζο μπορούσε να την φανταστεί.Αλλά ο μπρούντζος όλου του κόσμου είχε εξαφανιστεί, πουθενά στον κόσμο όλο δεν βρισκόταν μπρούντζος, παρά μόνο στο άγαλμα της "Λύπης που διαρκεί αιώνια".Τώρα, το άγαλμα αυτό το είχε φτιάξει με τα ίδια του τα χέρια και το είχε τοποθετήσει στον τάφο του μοναδικού πλάσματος που είχε αγαπήσει στη ζωή του. Στον τάφο του νεκρού πλάσματος που είχε αγαπήσει περισσότερο από κάθε τι, είχε τοποθετήσει αυτό το άγαλμα καμωμένο από τον ίδιο, για να στέκει εκεί ως σύμβολο της ανθρώπινης λύπης που διαρκεί αιώνια. Και στον κόσμο όλο δεν είχε απομείνει άλλος μπρούντζος παρά μόνο στο άγαλμα αυτό.Και πήρε το άγαλμα που είχε ο ίδιος φτιάξει και το 'ριξε σ' ένα καμίνι και το παρέδωσε στις φλόγες.Και από τον μπρούντζο του αγάλματος της "Λύπης που διαρκεί αιώνια" έφτιαξε το άγαλμα της "Χαράς που κρατά για μια στιγμή".