Ο ΚΑΖΑΝΟΒΑΣ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ

ΠΙΤΟΛΙΟΣ: Αφέντη, τώρα που ούλα σιάζουνε, ήθελα προτού προφτάσουνε οιρέστοι (δείχνει) να σ’ ερωτήσω κάτι τις.KAZANΟΒΑΣ: Τι είναι, τι θες, Πιτόλιο;ΠΙΤΟΛΙΟΣ: Να, έτσι από περιέργεια ήθελα να μου πης: τι, μα τι τσου κάνεις τωνγυναικώνε και σ’ αποζητάνε ούλες;KAZANΟΒΑΣ: (Μελαγχολικά) Αχ, φίλε Πιτόλιο, τι να τα κάνεις όλα αυτά; Στονέρωτα, όπως μου ’λεγε σήμερα το πρωί κάποιος που καλά τον ένοιωσε, δεν έχειπραγματική σημασία το να σ’ αγαπάνε, μα το ν’ αγαπάς. Κι εδώ έρχεται ηεκδίκηση της Μοίρας, κάρο Πιτόλιο. Εμείς που περνάμε τη ζωή μας κυνηγώνταςτον, συναντώντας τον κι αλλάζοντάς τον, δεν τον νοιώθουμε ποτές. Κάθε φοράπιστεύουμε πως τον βρήκαμε κι ύστερα από λίγο νοιώθουμε πως αποζητάμεκάτι άλλο. Υπάρχει μια περίεργη δικαιοσύνη σ’ αυτή τη γη, Πιτόλιο: Ό,τικερδίσεις από μια μεριά το χάνεις πάντα από κάποιαν άλλη.ΠΙΤΟΛΙΟΣ: (Ζωηρά) Δεν σε καταλαβαίνω καλά, αφέντη. Μα θα σε ρωτήσω άλληφορά, γιατί τώρα έρχονται.