Η τηλεοπτική επικοινωνία, σε συνδυασμό με την εμπορευματικήσυμβολική παραγωγή, οδηγεί στην κρίση των ιδεολογιών τηςνεωτερικότητας και στην εμφάνιση της "εικονικής ιδεολογίας". Ητηλεόραση και η εικόνα στο σύνολό της δεν καταργεί τηνιδεολογία, αλλά την περισώζει, θυσιάζοντας τους ιδεολόγους καιτον εξειδικευμένο (κυρίως έντυπο) ιδεολογικό λόγο. Η εικονικήιδεολογία συμβιβάζει τις κοινωνικές αντιθέσεις με φυγόκεντροτρόπο. Συμβάλλει στην ανάκληση παραδοσιακών αντιλήψεων και στηνάρθρωσή τους με το σύγχρονο πολιτισμό.