Ο τόμος αυτός συγκεντρώνει δέκα θεατρολογικά μελετήματα, σχεδόνόλα ανέκδοτα, από τον τελευταίο χρόνο των ερευνητικών μουαναζητήσεων και περιπλανήσεων και αφορούν, σχεδόν στο σύνολότους, πτυχές της ελληνικής ιστορίας του θεάτρου, από το Βυζάντιοως το Μεσοπόλεμο, με εξαίρεση το δεύτερο κεφάλαιο που έχεισυγκριτική σκοπιά. Το έκτο αφορά τις ελληνικές και θεατρικέςπτυχές του Μεγάλου της Βαιμάρης, του Γκαίτε, το όγδοοανήκει στα κεφάλαια της πρόσληψης. Δύο κεφάλαια, το πρώτο καιτο τρίτο, θίγουν και ζητήματα της υποκριτικής και τηςπαράστασης.