Η δημιουργία μιας πιο ανοιχτής και συμμετοχικής κοινωνίας, μιας κοινωνίας που αντλεί τα αποθέματά της από την πολλαπλότητα και τη διαφορά, περνά μέσα και από τον τρόπο που τα παιδιά αντιλαμβάνονται, βιώνουν, αλλά και φαντασιώνουν την ετερότητα. Μια τέτοια οπτική επιτρέπει το πέρασμα από μία κουλτούρα της σιωπής, του φόβου ή της αδιαφορίας, στην κουλτούρα της ενεργούς παρέμβασης, της κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης.