ΟΧΙ ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΚΕΡΚΟΠΟΡΤΕΣ ΣΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Στο βιβλίο αυτό γίνεται μία προσπάθεια να επεξηγηθούν επαρκέστατα τα θέματα εκείνα, τα οποία προέκυψαν, προκύπτουν και θα προκύψουν μελλοντικά, στις περιπτώσεις που ηθελημένα ή αθέλητα διευκολύνονται από μέρους μας οι εχθροί μας, για να προξενήσουν μύρια κακά στην Πατρίδα μας. Το θέμα αυτό σχετίζεται με την έννοια της «ανοιχτής Κερκόπορτας», η οποία ήταν η μικρή ξεχασμένη πόρτα (κατά τον Βυζαντινό ιστορικό Δούκα «υπόγειον παραπόρτιον»), που ξεκινούσε από το εσωτερικό των τειχών και οδηγούσε έξω, πίσω από τον πολιορκητικό στρατό. Απ' αυτήν, κατά τον ιστορικό Δούκα, εισήλθαν 50 περίπου γενίτσαροι Τούρκοι, σκότωσαν τους φρουρούς και άνοιξαν τις πύλες για να μπουν οι Τούρκοι και να αλώσουν τη Βασιλεύουσα. Μεταφορικά η φράση «ανοίγω Κερκόπορτα» είναι ταυτόσημη με ύπουλη και προδοτική ενέργεια σε κάθε επίπεδο, που έχει ως αποτέλεσμα την «Άλωση» ενός αρραγούς μετώπου από έναν εξωτερικό εχθρό. Η έννοια της Κερκόπορτας έχει στοιχειώσει στην Ελληνική Ιστορία. Μέσα σε οκτώ (8) Κεφάλαια αυτού του Πονήματος αναφέρονται με λεπτομέρειες οι ανοιχτές Κερκόπορτες κατά τη διαδρομή της Ιστορίας, που προξένησαν δράματα στην Ελλάδα, σε σύγκριση με τις εποχές εκείνες όπου επικράτησαν εθνική ενότητα και ομοψυχία των Ελλήνων και δημιουργήθηκαν αφάνταστα θαύματα. Σήμερα διανύουμε μία άκρως επικίνδυνη κατάσταση, με τους Τούρκους να αμφισβητούν την κυριαρχία των Ελληνικών Νησιών Ανατολικού Αιγαίου και Δωδεκανήσων, ψάχνοντες να βρουν ανοιχτές Κερκόπορτες για να επέμβουν, όπως έπραξαν στην Κύπρο το 1974. Σ' όλη τη διαδρομή της Ιστορίας τους οι Τούρκοι ψάχνουν να βρουν Κερκόπορτες αφύλακτες και παραπόρτια, γιατί από τη φύση τους ενεργούν όπως οι κλέφτες και οι ληστές. Η τακτική της Τουρκίας εφαρμόζει το ίδιο μοντέλο που χρησιμοποιούν όλα τα αυταρχικά καθεστώτα, για να δικαιολογήσουν στρατιωτικές επεμβάσεις. Ήτοι, εκτοξεύοντας απειλές, επιχειρούν αρχικά να εκφοβίσουν τους αντιπάλους τους και να κάμψουν τη θέλησή τους για αντίσταση.