"ΟΙ ΑΓΡΑΥΛΟΥΝΤΕΣ" Ο φιλοσοφικός αυτός διάλογος με μορφή αρχαίας τραγωδίας εκτυλίσσεται σε έναν αμμόλοφο κοντά στη θάλασσα, με πρωταγωνιστές μια συντροφιά εφήβων, πού εκπροσωπούν διαφορετικές συνειδήσεις και ξαγρυπνούν αναζητώντας την ουσία του εσχάτου νοήματος στον κόσμο. Η νυκτερινή αυτή "αγραυλία" είναι πηγή συγκινήσεων, σκέψεων και φιλοσοφικών ιδεών, πού αποκαλύπτονται, συγκρούονται και επιβεβαιώνονται ή αναιρούνται. Πρόκειται για την αντιπαράθεση της ποιητικής, της φιλοσοφικής, της επιστημονικής και της θρησκευτικής συνειδήσεως, καθώς και του θηλυκού στοιχείου, στην αγωνία τους να βιώσουν την αλήθεια, να υπερβούν τη θλίψη και την απόγνωση. Όμως "η απελπισία δεν είναι το έσχατον. Το έσχατον είναι η ελπίδα. Είναι ο θεοτικός όλβος. Ο οποίος ευαγγελίζει τον κόσμο εις πείσμα όλων των συντριμμών"