Η Βυζαντινή Αρτα αποτελεί το πιο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα ανάδυσης μέσα από τα ερείπια του ένδοξου οικιστικού παρελθόντος (της Αμβρακίας και της Νικοπόλεως) της νέας ζωής. Αυτό εκφράζεται με την εκμετάλλευση των αρχαίων οικοδομικών υλικών, ιδίως των αρχιτεκτονικών και γλυπτικών μελών, τα οποία ενσωματώνονται οργανικά στα νέα κτίσματα διατηρώντας όμως παράλληλα τη μορφολογική τους αυτοτέλεια.