ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ

ΣΤΟ ΝΕΚΡΟ ΠΟΙΗΤΗΤα μυστικά του ποιητή, τα αισθήματαΟι κριτικοί στο δίχτυ κοσκινίζουν.Καλή η δουλειά τους, ενδιαφέρουσα:Όλα αυθεντικά να τα εξηγήσουν.Με βία τον άνθρωπο θα φέρουνεΜπρος στο χορτάτο, ψόφιο πλήθοςΤο ζωντανό του πνεύμα εμπορεύονταιΚαι με μαχαίρι του σκίζουνε το στήθος.Με γάντζους βγάζοντας περιέργειαςΑπ’ την καρδιά του τη γλυκιά γαλήνηΚαι δε ρωτάν άμα τα σάπια κόκαλαΘ’ αφήσουν να αγγιχτεί η αγιοσύνη.Φτωχέ μου εσύ! Μ’ έναν ψαλμό ν’ ακούγεταιΤο πρωινό τιμώντας της αγάπης!...Ούτε στον τάφο θα σου δώσουμε,Στην αιωνιότητα μια πλάκα να ’χεις.Στη δίνη της φτωχής σου της ζωήςΧαρά δε βρήκες, ούτε ηρεμία.Κι εκεί στη σκόνη πρέπει να λυπηθείς,Για της καρδιάς σου την ευαισθησία!