ΟΙ ΓΑΤΕΣ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΖΩΝΤΑΝΟΙ

1η Μαΐου Έχει κι αυτός την ιδιοπροσωπία του. Μήνας ευώδης και ευειδής. Μήνας λουλουδιασμένος. Με τη δική του ραδινή μελαγχολία. Του λίγου και υφέρποντος. Του πρόσκαιρου μεμυρισμένου άνθους. Μα κι ο σκληρός Απρίλης έχει μια πίκρα κρουστική, σαν καμπανοκρουσία Ανάστασης ματαιωμένης. Και ο Μάρτιος την υγρασία της βροχής, τον ρέοντα νοτιά στη ραχοκοκαλιά, που νιώθεις σαν τη λύτρωση, και βέβαια απατάσαι. Οι μήνες της ανοίξεως έρχονται και διαβαίνουν, με τη δική του θλίψη ο καθείς. Μ’ αφήνουν μες στον χρόνο τον πραγματικό, νήπιο προγλωσσικό, νήπιο ερεβώδες. Μα φυσικά. Μα φυσικά αφότου έφυγες, μητέρα.