«Είπα να βρω το στήθος να μιλήσω γιατις αιφνίδιες βροχές,την ασυνάρτητη ισημερίακαι τους καρπούς που όλο χρυσίζονται,μετρώντας τα αριθμητικά της ομορφιάς.Μες στην κηπουρική αυτάρκειαενέδωσα στο πικραμύγδαλο, όπουκυοφορήθηκε η σοφή Αφροδίτη ερήμην μας.Ως γνωστόνοι εποχούμενοι εξακολουθούν να εξαϋλώνουντον ράθυμο εταίρο,Ό,τι περίσσεψε από του ουρανούτο εκχύλισμα λάμπει στο λευκό πετρόστρωμα καιστο μαγκάνι που ανεβάζει το νερό».