ΟΙ ΜΥΘΟΛΟΓΙΚΕΣ ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟΥ

Το πεπρωμένο της ανθρώπινης ύπαρξης είναι ένας παράγοντας σύνθετος, περίπλοκος, που διαφεύγει των στενών ορίων της αιτιολογικής μας αντίληψης για το σύμπαν. Μεταλλάσσεται διαρκώς, όπως και οι μορφές που το αντιπροσωπεύουν στην ελληνική μυθολογία. Άλλοτε είναι οι Κήρες, οι Άρπυιες, άλλοτε οι Γοργόνες, οι Σειρήνες, οι Σφίγγες, οι Ερινύες, οι Σεμνές Θεές των Αθηνών ή οι Ευμενίδες. Αντιπροσωπεύουν ημιδαιμονικές ή ημιθεϊκές οντότητες, ανάλογα πως τις προσεγγίζει η ανθρώπινη ψυχή και συμμετέχουν στη σχέση του ατόμου με το περιβάλλον στην ευρύτερη ή στενότερη έννοιά του. Ουσιαστικά αντιπροσωπεύουν ψυχικές διεργασίες και, παρά την έντονη ανθρωπομορφική τάση των Ελλήνων, διατηρούν σαν κεντρικό τους σύμβολο τα φτερά, δηλαδή την αρχαϊκότερη απεικόνιση της ψυχής, παρέχοντας το κλειδί για τη διερεύνηση της σχέσης της θρησκείας με τα ιεροτελεστικά αλλά και κοινωνικά δρώμενα του αρχαιοελληνικού πολιτισμού.