«Το δείπνο όμως εκείνο είχε τελειώσει σαν ένα όργιο αρχαίο. 'Ολα είταν αναμμένα από το κρασί κι από τις ευφρόσυνες ομιλίες. Κι ο σπιτονοικοκύρης χωρίς να χάσει την ψύχραιμη όψη του, χωρίς να πάψει τις χαριτωμένες κουβέντες του, είχε βάλει στα γόνατά του το πόδι της κυρίας που εκαθότουν σιμά του, αρχίζοντας έτσι ένα καινούργιο και πρόσκαιρο ειδύλλιο. Κι αυτή είταν η κυρία Ουρανία Δαφνοπάτη, η γυναίκα του πολιτικού του αντιπάλου, που από τότες είταν κιόλας περίφημος για τες εκλογικές αποτυχίες του και τη νωθρότητά του και που είταν κι αυτός καθισμένος στο ίδιο τραπέζι κι ερωτοτροπούσε μακάρια με του σπιτιού το κορίτσι...» 'Εργο της περιόδου 1912-16. 'Εργο που παρακολουθεί τα ήθη της φθίνουσας φεουδαρχικής και της ανερχόμενης αστικής τάξης.