ΟΝΕΙΡΑ ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ

Η αίσθηση που σου λείπει να ζεις ανθρώπινα, σε κάνει ναποθείς την καθημερινότητα. Ονειρεύομαινα κοιμάμαι σε στρώμα κανονικό για να μην πονάω το πρωί από την υγρασίανα ξυπνάω από το ξυπνητήρι και όχι από τον ήχο της κλειδαριάς-που ανοίγει ο φύλακας και μας μετράει σαν πρόβατα-,να πίνω τον καφέ σε γυάλινο ποτήριν' ακούω τον ήχο που κάνουν τα παγάκιακαι ν' απολαμβάνω τη δροσιά του,να παίρνω τη μηχανή να πηγαίνω βόλτα παραλιακά,να μυρίζω τη θάλασσακαι να ακούω τη μηχανή να ουρλιάζει,το μεσημέρι, να διαλέγω εγώ το φαγητό που θα φάω-και όχι να τρώω σαν ένας πολιτισμένος σκύλος με πιάτακαι πιρούνια πλαστικά-,το απόγευμα να βγαίνω βόλτα και να αισθάνομαι την άνοιξηνα δω τι χρώμα παίρνουν τα δέντρα και τα λουλούδιακαι να ξεχάσω τη μυρωδιά της μούχλαςνα βλέπω το ηλιοβασίλεμα καθαράκαι όχι με αγκάθι στο μάτι- με ενοχλεί και μου δημιουργεί δάκρυα,τα βράδια να πάω για νυχτερινό μπάνιο,να ξαπλώσω πάνω στη θάλασσα και ν' απολαύσω τη λάμψη των αστεριών- γιατί βαρέθηκα τα βράδια να ξαπλώνω και να μετράω τις κατσαρίδες.Και όλα αυτά είναι όνειρα, που ποθώ και με κάνουνάνθρωπο αληθινό.